Çalışmamızda Türk Ceza Kanunu (TCK), 2.Kitap, 2.Kısım, 1.Bölümü altında 84. maddede ‘‘İntihara yönlendirme'' başlığı altında yer verilen suç tipi incelenmektedir.

İlk bölümde, kriminolojik açıdan intihar kavramı ve intiharın önlenmesi konuları Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ)'nün raporları, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM)'nin kararları ve iç hukukumuzdaki düzenlemelerle birlikte ele alınmaktadır.

İkinci bölümde, suçun Batı'da ve Türk hukukundaki tarihsel gelişimi, karşılaştırmalı hukuktaki düzenlenişi ve benzer kavramlarla ilişkileri açıklanmaktadır.

Son bölümünde ise, suçun unsurları yönünden incelemesine geçilmektedir. Doktrinde maddenin hemen her fıkrasının hukuki niteliği tartışmalı olduğu gibi, suçun unsurları üzerinde de tam bir görüş birliği bulunmadığı anlaşılmaktadır. Doktrinde tartışmalı olan bu konular, suç genel teorisindeki bilgiler ve mahkeme kararları ışığında, bu konuda görüş ve önerilerimiz de sunulmak suretiyle değerlendirilmektedir. Son tahlilde amaç, suçun kanun koyucu tarafından düzenlenişindeki eksikliklerin tespiti ve bu düzenlemenin suç politikası açısından kişilerin yaşam hakkı ihlallerinde yeterli korumayı sağlayıp sağlamadığının ortaya konulmasıdır.

Son dönemde teknolojik gelişmelerle birlikte internet yoluyla özellikle çocukların ve gençlerin bilgisayar oyunları (ölüm oyunu) yoluyla intihara yönlendirilmesi halinde, faillerin 84'ncü maddenin hangi fıkrasına göre sorumlu tutulabileceği konusu ayrıntılı olarak ele alınmaktadır.

Yine çalışmamızda suçun ispatı bakımından, etkin bir soruşturmanın ne şekilde yürütülmesi gerekeceği, yapılacak soruşturmalarda psikolojik otopsinin önemi ve muhakeme hukukuna ilişkin diğer konular ayrıntılı olarak açıklanmaktadır.