Tarım ziraat demek, hayvancılık demek; et, ekmek, gıda demek. İnsanoğlu binlerce yıl önce tarımı keşfedince refah düzeyi belirgin bir iyileşme gös-terdi; tarım sayesinde karnını daha iyi doyurdu; daha iyi beslendi, hayata tutundu. Sanayileşme ve bilgi toplumuna geçiş ancak "tarım var elde bir" denklemi sayesinde mümkün. Makinalar, bilgisayarlar, sanal alemin baş döndürücü zenginlikleri karın doyurmuyor; karın doymadan da insanoğlu başka şeylerle ilgilenemiyor. Dolayısıyla ne kadar ilerlersek ilerleyelim, hangi toplumsal formasyona evrilirsek evrilelim, ete, ekmeğe, peynire ve süte, yani tarıma muhtacız, onsuz yapamayız.

Böyle olunca tarım her ülkede şu veya bu ölçüde korunan ve desteklenen, ayrıcalıklı bir sektör. Her ülke nüfusunu kendi imkânlarıyla beslemek, başkalarına çok fazla muhtaç olmamak istiyor. Bundan dolayı gıda güvenliği (food security) bütün ülkeler için önem taşıyor. Her ülke nüfusunu gıda kaynaklı hastalıklardan korumak istiyor, bu nedenle hijyenik koşulları, gıda güvenilirliğini (food safety) önemsiyor.

Ayrıca hemen her ülkede çiftçiler gelir düzeyi bakımından genel olarak tarım dışı sektörlerde çalışanların gerisinde kalıyor; dolayısıyla olayın bir de gelir dağılımı boyutu var. Bütün bunlara, son yıllarda giderek artan küresel ısınma, iklim değişikliği ve çevre kirliliğiyle ilgili kaygılar da eklendiğinde tarım gerçekten de çok özel, üzerinde önemle durulması gere-ken, stratejik bir sektör olup çıkıyor. Bu kitap böylesi özel önem taşıyan bir sektör olarak tarımın Türkiye'de ve dünyadaki durumu ve geleceğini tartışmayı amaçlıyor.