Bu çalışma kapsamında, literatürde diğer sözleşme tiplerine kıyasla az işlenmiş ve tartışılmış vekalet sözleşmesi incelenmiştir. Çalışmanın ilk bölümünde vekalet sözleşmesinin vekil ile vekalet veren arasında kurulan, temelinde güven unsurunu barındıran, genel nitelikte bir iş görme sözleşmesi olduğu yargısına ulaşılmış, hukuki niteliği, özellikleri ve unsurları ortaya konulmuştur. Çalışmanın devamında ise vekalet sözleşmesinde vekilin, özen borcu ve şahsen ifa borçları değerlendirilmiş, irdelenen bu borçlara ilişkin doktrin ve uygulamadaki yaklaşımlar tartışılmış, borçların vekalet sözleşmesi kapsamındaki hukuki yeri ve önemi hakkında sonuçlar çıkarılmıştır.

Çalışmada doktrinde yer alan, akademik nitelikteki yaklaşım ve çıkarımların detaylı şekilde üstünde durulmuş, görüş ayrılıkları gerekçeleriyle açıklanmış ve sonuçlandırılmıştır. Uygulamada özen ve şahsen ifa borçlarının önemi incelenmiş, Yargıtay kararları ışığında genel eğilimler açıklığa kavuşturulmuş, bu eğilimlerin hukuki açından yerindeliği ve yeterliliği sorgulanmıştır. Vekalet sözleşmesinin, diğer iş görme sözleşmeleri açısından genel nitelikte olduğu ve önemi üzerinde durulmuştur.