Bu kitapta, haksız işten çıkarılmama hakkı, sosyal devlet ve küreselleşme arka planı çerçevesinde ele alınmış, neo-liberal küreselleşmenin çalışma hayatı ve çalışanın insan hakları üzerindeki olumsuz etkilerini sınırlandırmanın bir yolu olarak bütüncül insan hakları anlayışı önerilmiştir. Bu bağlamda insana yakışır iş paradigması, bunun bir parçası olan iş güvencesi ilkesi ve haksız işten çıkarılmama hakkı, öncelikle Uluslararası Çalışma Örgütü düzleminde ve 158 sayılı İş İlişkisinin Sona Erdirilmesi Sözleşmesi özelinde analiz edilmiş, sonrasında Avrupa Konseyi düzleminde Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi bağlamında ele alınmıştır. Uluslararası Çalışma Örgütü ile Avrupa Konseyi arasındaki yakın ilişki ve yine Avrupa Sosyal Şartı ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi arasındaki bütünsellik irdelendikten sonra, haksız işten çıkarılmama hakkı, Avrupa Sosyal Hakları Komitesi'nin gerek rapor usulü gerekse toplu şikayet başvurusu çerçevesinde oluşturduğu standartlar ışığında incelenmiştir.

Bu hakka, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi sisteminde dolaylı bir koruma sağlayan özel hayata saygı hakkı, din ve vicdan özgürlüğü, ifade özgürlüğü, örgütlenme özgürlüğü ve ayrımcılık yasağı, özel hukuk iş ilişkilerinde bireysel işten çıkarma bağlamında analiz edilmiştir. Adil yargılanma hakkı da, haksız işten çıkarılmama hakkı ile bağlantılı olarak ayrıca incelenmiştir. Kitapta her bölümde ayrıca COVID-19 pandemisi ile bağlantılı değerlendirmeler yapılmıştır.