Ulaşılamama hakkı işçinin rahatsız edilmeme, özel hayatına saygı gösterilmesi gibi kavramlarla bir arada değerlendirilmelidir. İşverenlerin, işçileri her an rahatsız etme, onlardan iş görmesini isteme hakları mevcut değildir. İşverenin yönetim yetkisinin sınırları bu konu hakkında net olarak çizilmeye muhtaçtır. Çalışma saatleri dışında işveren tarafından yapılan herhangi bir iş görme edimine yönelik çağrıya işçinin cevap verme zorunluluğu olup olmadığı tartışılmaktadır. Önemle belirtmek gerekir ki işçi bu çağrılara cevap vermek zorunda olmadığı gibi, cevap vermediği için iş sözleşmesinin geçerli veya haklı nedenle feshedilmesi kural olarak mümkün değildir. Sonuç olarak işverenin, işçinin özel hayatına müdahalesinin engellenmesi amaçlanmaktadır. Buna ilişkin başta Fransa olmak üzere bazı ülkelerde hukuki düzenlemelere yer verilmiş olup diğer ülkelerde de bu yönde hukuki düzenlemeler yapılmaktadır. Fransız hukukunda belli şartlar altında işverenlerin, işçilerle çalışma saatleri dışında iletişime geçmesi yasaklanmıştır. Türk Hukuku açısından ise doğrudan böyle bir yasak içeren pozitif hukuk kuralından bahsetmek henüz mümkün değildir. Yine de mevcut hukuk kuralları ile bu yönde çıkarımlar yapmak kanımızca mümkündür.

Bu çalışmada özel hukuk ilişkisi içerisinde işçilerin ulaşılamama hakkından bahsedilecek, daha sonra dünyadan örnekler ve Türk Hukuku'ndan örnekler verilerek konu açıklanmaya çalışılacaktır.