Düşünce tarihinde, arkasında bıraktığı yazılı çalışmalar bakımından Leibniz kadar üretken bir başka zihne nadiren tesadüflerdir. İlginçtir ki yaşamını düşünmeye ve yazmaya adamış bu büyük dehanın hayattayken yayınlattığı çalışmaların adedi ardında bıraktığı devasa külliyatla mukayese kabul etmez.

Söz konusu yayınları birkaç risalesiyle Tanrı'nın bir deyimle "avukatlığı"nı yaptığı Essais de Theodicee İlahi Adalet üzerine Denemeleri başlıklı eserinden ibarettir. Geride bıraktıklarının yayınlanması ise günümüzde bile sürmekte olan uzun soluklu bir çalışmaya konudur.

Kendisinin de hoşlandığı adlandırmayla "önceden tesis edilmiş ahenk sisteminin müellifi" Leibniz,
insan aklını kurcalayan onlarca farklı ve büyük meseleye cesaretle el atmış, çağının önde gelen entelektüelleriyle durmaksızın mektuplaşmış, teorik meşguliyetleri yanında pratik çalışmalara. gözlemlere ve –hesap makinesi gibi– icatlara da mesai harcamıştır.

Leibniz'in matematik ve mantık gibi aksiyomatik disiplinlerle, fizik ve psikoloji gibi bilimlerdeki geleceğe ışık tutarı başarıları bir yana bırakıldığında, onun felsefe ve teoloji alanındaki en büyük başarısının. dünyada "kötülüğün" varlığının Tanrı'nın mevcudiyetine antitez olarak kullanılmasına karşı rasyonel bir savunma yapmak olduğu söylenebilir. Mümkün dünyaları temaşa edip, onlar arasında bir–arada–mümkün azami miktarda varlık içeren dünyayı tercih etmesi bakımından, Tanrı mümkün dünyaların en iyisini yaratmıştır.

İste Monadoloji ve Metafizik Üzerine Konuşma, Leibniz'in bu alandaki metafizik düşüncelerini ana çizgileriyle göz önüne seren iki temel metnidir.