Atasoy'un "iki dilde sustukları"nı barındıran itiraf yüklü dizelerinde iki büyük şiirin (Türk ve Bulgar) gelenekleri uyum içinde bir araya getirilmiş. Bu dizelerde resimle müziğin, felsefeyle ateşli duyguların, bilgelikle çocuksu hayranlıkların iç içe oluşu, varoluştaki tansıklığın, doğadaki olguların ve insan ruhundaki yaşantıların dışa vurum biçimidir.

Atasoy'un şiirinde İyilik ile Kötülük kavramları genellikle taşıyıcı bir metafor olarak kullanılmaktadır.

(Tanıtım Bülteninden)