Yazı, insanlığın büyülü dünyasını oluşturan, bilginin saklanmasını, geleceğe aktarılmasını sağlayan yaratıcı bir eylem alanıdır. Okuma yazmanın öğrenilmesi yılları aldığı için Sümer kralları okuma yazma bilmezdi. O nedenle okuma yazma bilenler büyülü ve erişilmez adamlardı. Onlar bilgileriyle, dün, bugün ve yarın bağlantısıyla geleceğe yön verirlerdi.

Büyük uygarlıkların yazısı resim, hece yazıdan sesçil yazıya evrildi ve alfabetik yazı doğdu. Hafızlık, bellek giderken, yazı bugünün kütüphaneleri, anıt yazıları, elektronik kitaplar ve dosyalarla insanlığın yeni belleği oldu. İnsan bu büyük bellekle geleceğini yaratma sürecine girdi.

Kitabın birinci bölümünde Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk çocuk edebiyatı arasında sayılabilecek üç kitaptan alıntılar yapılmış. Ahmet Hilmi Güçlü'nün yetmiş altı yaşındaki kitabı resimleri, şiirsel, müzikal akıcılığıyla uykularımızı kaçırabilir. Kitabın ikinci bölümünde, yazının, alfabelerin Lascoux Mağara resimlerinden günümüz sesçil yazıya ulaşım süreci ele alınmış. Bu bağlamda Türklerin kullandığı Göktürk, Uygur, Arap ve Latin yazılarının doğuşları, kullanıma başlama nedenleri bağlantılarıyla incelenmiş. Kitabın üçüncü bölümünde, Maarif Nazırı Münif Paşanın (1862), Ahundzade Mirza Fetali'nin düşünceleri, II. Abdülhamit'in konuya yaklaşımı,1 Kasım 1928'de bin yıllık Arap alfabesinden Fenike (Latin) kökenli Yeni Türk alfabesinin uygulanmasına yer verilmiş.

(Tanıtım Bülteninden)