Süzel'in doktora tezi, birçok açıdan "ilk" niteliğini taşımaktadır. Her şeyden önce konu bakımından, bildiğimiz kadarıyla, İngiliz, Alman ve Türk Hukuku'nda bu içerikte yazılan ilk tezdir. "Taşıyan"ın sorumluluğu çok sayıda ve son derece değerli tezde ayrıntılı bir şekilde araştırılmışken, navlun sözleşmesinin diğer tarafı olan "taşıtan", yükleme limanında yükü gemiye teslim edip konişmentoyu isteme hakkını kazanan "yükleten" ve boşaltma limanında konişmentonun ibrazı karşılığında yükü teslim alan "gönderilen"in borçları, külfetleri ve sorumlulukları aynı ölçüde ilgi çekmemiştir. Süzel, öncelikle bu açıdan öğretideki büyük bir boşluğu doldurmakta ve uygulamaya yol göstermektedir.

Tezin öne çıkan diğer bir özelliği, Süzel'in kullandığı kaynaklardır. Milletlerarası Sözleşmeler tarafından düzenlenen bu alanda, Sözleşmeler'e ilişkin hazırlık çalışmaları, tartışmalar ve diğer kaynaklar üzerinde pek durulmamaktadır. Oysa bu malzemenin, kuralların yorumunda ne denli esaslı bir katkı sağladığı, gittikçe daha çok örnek ile ispat edilmektedir. "Koli ve parça (ünite) terimlerinin anlamı", "hak düşürücü sürenin amacı ve niteliği", "FIOST kayıtlarının geçerliliği" gibi birçok sorun, özellikle 1924 Lahey Kuralları'na ilişkin hazırlık tutanaklarının ayrıntılı bir şekilde değerlendirilmesi yoluyla çözülebilmiştir. Süzel, bu kaynakların tümünü kullanarak, tezinde incelediği hukuksal konulara ilişkin derinlemesine araştırmalar yapmakta ve birbirinden değerli sonuçlara ulaşmaktadır. Öyle ki, milletlerarası hazırlık çalışmaları sırasında gözden kaçan bazı hususlar bile Süzel'in tezinde açıklıkla ortaya koyulmuştur.