Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu ilk andan itibaren yoksulluk sorunu ile karşılaşmıştır. Osmanlı'nın son dönemi ve dünya genelinde yaşanan birçok olumsuz durum Türkiye'de yoksulluğun şekillenmesinde önemli etkenler olmuştur.

Erken Cumhuriyet Döneminde (1923-1950) Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde yapılan yoksullukla mücadele uygulamaları yeni yasal düzenlemeler, yeni politik bakış açıları ve yeni ekonomik yaklaşımlara dayalı olarak geliştirilmiştir.

Mustafa Kemal ATATÜRK liderliğinde Erken Cumhuriyet Döneminde yoksullukla mücadele; Osmanlı'dan kalan kurum, kuruluş ve diğer yapıların dönüştürülmesi ile başlamış yeni politik çerçevede milletin egemenliğinin hakim kılındığı yapıda cumhuriyet rejiminin ilkelerine uygun şekilde geliştirilmiştir. Türkiye'de yoksullukla mücadelenin temel yaklaşımı ulusal stratejik planların uluslararası işbirliği ile desteklenerek cumhuriyet ilkelerine uygun bir şekilde uygulanması şeklindedir.