Magna Carta, Sened-i İttifak, Tanzimat ve Islahat Fermanları ile Kânun-i Esâsi, farklı zamanlarda ve yerlerde doğmuş hukuki metinlerdir. Tüm bu metinler aynı düşünceyi taşıyor yani İnsan haklarına saygı ve yönetimin sınırlanmasıdır. Bu belgeler, farklı tarihlerde ve farklı coğrafyalarda ilan edilmiş olmalarına rağmen, yönetimin otoritesini sınırlandırmak, birey haklarını tanıtmak ve genel olarak toplumsal düzeni iyileştirmek amacını taşımaktadırlar.

Magna Carta, İngiliz hukukunun temellerinden biri olarak kabul edilirken, diğer dört belge Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme sürecinin önemli adımlarını temsil eder. Hem Magna Carta hem de Osmanlı belgeleri, yönetimin otoritesinin sınırlandırılmasını ve birey haklarının korunmasını amaçlar. Ancak Osmanlı belgeleri, İmparatorluğun özellikle Batı'nın baskısı altında modernleşme ve reform ihtiyaçlarına yanıt olarak ortaya çıkmıştır. Bu belgelerin her biri, kendi tarihî bağlamında değerlendirildiğinde Osmanlı Anayasa Metinlerinin Magna Carta ile hem benzerliklerini hem de farklılıklarını ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır.