Oyun, genellikle gerçek dünya dışında, kesin olmayan, kendine özgü kuralları ve kültürü olan, eğlenceli ve isteğe bağlı bir etkinliktir. İnsanoğlu geçmişten günümüze çevresinde gördükleri ile ilgili öykün–me yöntemleri geliştirerek oyun kavramının doğmasına yol açmıştır. Yeni iletişim ortamı olarak dijital oyun; bir okuma sisteminin göstergeler sistemi ile kodlanarak, sesler eklenerek, gerçeğin yeniden üretilerek aktarılmasıdır.

Televizyon ve konsolun birlikteliği olarak tanılanan video konsol sistemi, kullanıcıyı farklı bir konuma sürüklemektedir. Kullanıcıya aktif bir rol ortamı sağlayan dijital oyunlar, kullanıcı tarafından yönlendirilmektedir.

Bu noktada; Huizinga’nın ‘sihirli çember’ kuramında belirtilen oyunun kurallarına göre sınırlandırılmış olan sanal yaşam alanları dijital oyunlarla birlikte daha da belirginleşmektedir. Dijital oyunlar birbirinden farklı iletiler içermektedir. Oyunların içinde şiddet içerikleri önemli bir yer tutmaktadır.

Bu çalışmada da özellikle dijital oyunlarda yer alan şiddet iletileri incelenmektedir. İncelemeyle birlikte ebeveynlerin çocuklarına almış oldukları oyunların içeriklerinin, esasında ne kadar yoğun şiddet iletileriyle dolu olduğu dikkat çekmektedir.