Doğal hukuk, bırakınız hâkimin kurduğu hükümde öznel gerekçelere dayanmasını, meclisin yapacağı yasanın ve hatta bunun da ötesinde herhangi bir insanın gündelik, alelade eyleminin dahi gerekçeli olmasını bekler. Bu gerekçeyi de felsefi bilgiden türetir.

Bu doğrultuda çalışmada, kavramsal düzeyde doğal hukuk sorununun kapsamını izah etmeye yönelik açıklamaların ardından temsil kabiliyeti olduğu düşünülen iki düşünür, Aristoteles ve Hobbes, temel eserleri aracılığıyla2, iki farklı doğal hukuk anlayışının örneği olarak ortaya konulmaktadır. Böylece hem ilk bölümdeki kavramsal izah örneklendirilmiş olmakta hem de anılan isimlerin farklı kavrayışları temsil kabiliyeti göz önünde bulundurulduğunda doğal hukuktaki dönüşümün ne denli esaslı ve farklı, doğal hukuk açıklamalarının sonuçlarının nelere muktedir olduğu görülebilmektedir.

(Önsözden)