Sanayileşmiş toplumun yorgun insanının tatil ihtiyacını giderme yolunda Avrupa'da başlayan devreli tatil sistemleri aynı yerde sınırlı zaman diliminde, ayni hak bahşettiği gibi kişisel alacak hakkı tanıyan modellerle günümüzde güncelliğini korumaktadır. Ülkemize de 80'li yıllarda girmiş olan bu sistemlerin hiç yadırgamadığımız boyutuyla tüketici sorunlarıyla beraber ciddi mağduriyetlere yol açma özelliği değişmemiş bulunmaktadır. Kanun hükümlerinin varlığıyla disipline edilmeye ihtiyaç bulunduğu düşüncesiyle yargının bu yönde hiç işletilememesi veya aksayan yönüyle sıkıntılara sebep olması karşısında girişimcilerin hukuk aymazlığı içinde tüketici mağduriyetlerine yol açmaktan hiç de kaçınmadıkları ve bu tutumlarının arkasında müeyyidesizlik özelliği gözlemlendiğinde konunun önemi anlaşılacaktır.

Devre mülk hakkına ilişkin KMK m.57 vd. hükümlerinde ciddi bir değişiklik olmasa da Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'un 28/11/2013 tarihinde yürürlüğe girmesiyle birlikte mağduriyet kaynağı devreli tatil sistemlerinin düzenleme konusu içinde kalmaması düşünülemezdi. Bu kanun hükümleri de göz önüne alınarak ve de sadece devre mülk hakkı ile sınırlı kalmayarak kişisel alacak hakkı sağlayan sistemlerin devre tatil, irtifak hakkı olarak tesis edilmemiş paya bağlı yararlanma ve yönetim sözleşmelerine dayalı pazarlanan sistemlerin de özelliklerini irdelediğimiz bu eser konu hakkında ayrıntılı bir düzenleme ile mevcut öğreti boşluğunu doldurma amaçlı kaleme almış bulunmaktayız.