“Dünya çapında” olmak, neden bir ülkenin, yükseköğretim sisteminin en azından bir kısmında, kurmayı arzuladığı bir standarttır? Küresel bir karşılaştırmada çıkarları için kaygı duymadan, olabilecek en uygun yerel sistemleri geliştirmek birçok ülkede daha yararlı olabilir mi?


Dünya çapında tanımı “seçkin Batı” ile eşanlamlı mıdır? Sadece araştırma üniversiteleri mi dünya çapındadır veya diğer tür yükseköğretim kurumları da uluslararası bir perspektif içinde en iyiler arasında olmayı arzu ederler mi?


Dünya çapında üniversitelerin ulusal yükseköğretim sistemlerinin bir parçası olduğunu ve bu sistem içinde gideceğini kabul ederken, bu raporun esas amacı, kurumların liglerde nasıl en başarılı olduklarını araştırarak, “dünya çapında” satatüsüne ulaşmak peşinde olan ülkelere ve üniversite yöneticilerine rehberlik yapmaktır. Şu halde bu raporun esas amacı, en iyinin en iyisiyle rekabet edecek olan, küresel rekabetçi üniversitelerin kurulmasındaki zorlukları araştırmaktır.


Kitap, bu soruları yanıtlamaya, işlevsel bir dünya–çapında üniversitenin tanımını oluşturarak başlamaktadır. Daha sonra, bu üniversitelerin kurulması için izlenecek yolları ve olası stratejileri özetlemekte ve analiz etmekte ve bu yaklaşımların çeşitli zorluklarını, maliyetlerini ve risklerini tanımlanmaktadır. Kitap, dünya bankasının yükseköğretimde dünya çapında kurumlar için yürüttüğü bu gayretlerin sonuçlarını inceleyerek, ülkelerin kendi özgül gereksinimlerini karşılayacak en etkin ve uygun yükseköğretim sistemini nasıl geliştireceklerine dair seçenekleri ve farklı bakış açılarını önerip sona ermektedir.