Eski çağlarda bilinen, tekrar edegelen üretim çeşitleri ve ürünler insanlar arası ilişkilerin de mana kazanmak suretiyle hukuk normlarının oluşmasına yol açmaktadır. Yüzlerce yıl tekrarlanan en eski üretim biçimine ve her gün yenilenen, çeşitlenen ürünlere eklenen yeni ürünleri kavram olarak anlamak bile zorlaşmıştır. Tarih boyunca olgunlaşan hukuk fikri yirminci yüzyıl ile yeniden yorumlanmakta, mevcut normlara yenileri eklenmekte, yeni haklar oluşmaktadır. Bunlardan biri de her gün gelişen tüketici haklarıdır.

Tüketici hakları, tüketicinin korunması fikri ile eşitler arası sözleşme hukukuna Devlet müdahalesini de katarak tüketici hukukunun oluşmasına yol açmıştır. Hukuki ilişkinin bir tarafında tüketici, diğer tarafında üreten, aracılık eden, mal ve hizmet sunan kişiler yer alırken her zaman risk altında olan tüketici lehine denge sağlama görevi de hukuk düzenine, devlete düşmektedir.

Türk toplumunda 1980'li yılları takip eden zamanda başta Anayasada olmak üzere, tüketici kavramı bir hak olarak yerini almaya başlamıştır. Hukuki ilişkinin tarafları tüketici ve üreticilerden, bir taraf için hak diğer taraf için sorumluluk kavramlarının konusu ise üründür. Tüketici için hakkın, diğeri için ise sorumluluğun somut konusu ürünü anlamak gerekir.