Müslüman toplumlar hukuk birliğini ve hukuk güvenliğini, belirli bir fıkıh mezhebini esas alarak ona kanun hükmü vermek suretiyle sağlamıştır. Bunun sonucunda toplumda mezhep olgusu yerleşmiştir. Öyle ki kâdı ancak müntesibi olduğu mezhebe göre hüküm verebilmiştir. Mezhep ve mezhep mensupları bu uygulamayla belirli düzeye gelmiştir. Bir mezhebe mensup fakihler, sistematik bütünlük ve tutarlılık kontrolü için, kendi düşünce ve usullerinde yaptığı çalışmalar bu süreci pekiştirmiştir.

Fıkhın hukuk alanı ile beraber, kişinin Allah'a karşı dini vecibelerini de düzenlediğinden, bir mezhebe bağlılığın Müslümanların dinî hayatlarında, kendilerine tutarlı birtakım kurallar bütününü uygulama imkânı sağladığı inkâr edilmez bir gerçektir. Çünkü kişinin gerekçeleri olmaksızın dinî yaşantısını değişken ve ölçüsüz bir şekilde yerine getirmesi tutarsızlık doğuracaktır. Nitekim İslam toplumunda fıkıh mezheplerinin yerleşmesinde bu husus etkili olmuştur.