Sanat Eğitimi ya da daha özel adıyla Resim–İş dersi okul programlarının en sorunlu alanlarından biridir. Önem sıralamasında hep sonlarda yer alır. Ders saatleri kısıtlı, çalışma yerleri yetersiz, amaçları belirsizdir. Çünkü, sanat eğitimi, temeli görsel sanatlara dayanan bir öğretim alanı olmaktan uzaktır. Dersin amaçlarını psikoloji, toplumbilim, eğitimbilim, terapi gibi birçok sanat dışındaki alan belirler. Sanat Eğitimi, uygulamalarıyla bu alanlara hizmet verir. Bu araç ve gereçle çalışmak çocuğu rahatlatır. Sanat yolu ile tam insan yetiştirilir. Somut düşünmede ve kavram elde etmede sanat bir araçtır.

Yaratıcılık, sonuçta sanata yönelinmese de, bu çalışma ortamında gelişir. Kitabın amacı, ne kişilere denenmiş kimi konularda bilgi vermek, ne değişik teknikler sunmak ve de yeni yöntemler önermektir. Sağduyulu ve deneyimli öğretmenlerin bütün güçlüklere karşılık, okullarında yarattıkları öğretim ortamı bu tür bilgilere gerek duymayacak kadar yetkindir. Ancak, burada sunulmak istenen, sanat eğitiminde yaşanan bu değişim sürecinden uygulayıcılar yararına bir kesittir. Görsel sanatlarda öğretime yöntembilimsel yaklaşım, bu kesitin özel içeriğidir. Kitapta yer alan bölümlerin her biri ayrı bir kitap konusu olabilecek boyuttadır. Ancak, konuların birbirleriyle ilişkileri düşünülerek her bölüm bir bütünün parçaları olarak kitabın kapsamı içinde düşünülmüştür.