Türkçe ve Moğolca, Altayistik sahasında üzerinde en çok durulan dillerdendir. Çuvaş Türkçesi de sahip olduğu karakteristik özellikler sebebiyle bu alanda dikkat çeken bir Türk lehçesidir. Çuvaşça da dahil edilerek meselenin yeniden ele alındığı bu çalışmada, yıllardır süren Türk-Moğol dil akrabalığı tartışmalarına bir nokta koymak ve son sözü söylemekten ziyade, yeni önekler yardımıyla meselenin tarihî geçmişini ortaya koymak ve konuya yeni katkılar yapmak amaçlanmıştır.

Çalışmanın Türkçe bahsi Eski Türkçe ile sınırlandırılmıştır. Altayistlerce Moğol istilasından önceki dönem daha çok dikkate değer bulunduğu için böyle bir yol seçilmiştir. Çuvaşça dışındaki lehçelere sadece "Kelime Bilgisi" bölümünde, diğer lehçelerle Moğolcanın ilişkisine kısaca değinilirken, başvurulmuştur. Moğolca için ise daha çok Klasik Moğolca ve Çağdaş Moğolca esas alınmıştır. Moğolcanın Kalmuk ve Buryat gibi çağdaş lehçelerinden ziyade bugün Moğolistan'da ağırlıklı olarak konuşulan Halha lehçesi esas alınmış ve Çağdaş Moğolca başlığı ile bu lehçe kastedilmiştir.

Çalışma, "Giriş" bölümünden sonra gelen "Ses Bilgisi", "Şekil Bilgisi", "Kelime Bilgisi" ve "Söz Dizimi" ana başlıklarından oluşmuştur. "Giriş" bölümünde Türkçe, Moğolca ve Çuvaşça hakkında bilgiler verilmiş, ayrıca "Altay Dilleri Teorisi Tarihi" başlıklı alt bölümde teorinin tarihi ele alınmıştır.