İş hukukunun özel kaynakları arasında öncelik sırası olarak en başta gelen toplu iş sözleşmeleri, önemli işlevlere haiz bir hukuk kaynağıdır. Çalışma ilişkilerinde, işçinin korunmasının yanı sıra düzeni ve barışı tesis eden, adil gelir dağılımına hizmet eden bu sözleşme ile sözleşme tarafları karşılıklı hukuki ilişkilerinin yanı sıra sözleşmenin uygulama alanına giren iş ilişkilerine ilişkin hükümler getirebilmektedirler. Ancak uygulamada bağıtlanan toplu iş sözleşmesi ve bu sözleşmelerin uygulama alanındaki işçi sayıları dikkate alındığında, ülkemizde toplu iş sözleşmesinin hak ettiği önemi kazandığını söyleyebilmek pek mümkün görünmemektedir. Toplu iş sözleşmesinin beklenen işlevlerini yerine getirebilmesi, kapsadığı işçi sayısının artışı ile gerçekleşebilecektir.

Bu çalışmada, toplu iş sözleşmesinin uygulanma alanı hukukumuzda yapılan klasik ayrıma bağlı kalınarak yer, zaman ve kişi bakımından mukayeseli hukuktan da yararlanılarak incelenmeye çalışılmış.

(Önsözden)