"Ceza Muhakemesinde Belirti Delillerinin İspat Kuvveti (Olay Yeri İncelemesiyle Birlikte)" başlıklı bu çalışma, parmak izi ve DNA gibi delillerin, suçun ispatı amacıyla kullanılması, tanık gibi geleneksel ispat vasıtalarının hatalı yönlerini gözler önüne sermiştir. Gelinen noktada, belirti delillerinin, suçun ispatında oldukça önemli katkılar sağlayabileceği aşikârdır. Ancak, Türk öğretisinde, günümüze kadar gelen süreçte, belirtilerin bu etkisi göz ardı edilmiş, genel geçer bir şekilde, belirtilerin, tek başına suçun ispatına yeterli olmadığı yönündeki açıklamalarla yetinilmiştir.

Bu çalışmada, belirtilerin ispat kuvvetini ayrı ayrı ele alarak her bir belirtinin ispat açısından farklı etkilere sahip olduğunu göstermek amaçlanmıştır.

Belirti delillerinin suçun ispatında önemli bir rol oynaması, olay yeri incelemesinin verimli bir şekilde gerçekleştirilmesine bağlıdır. Zira, olay yeri, belirti delilleri açısından oldukça zengindir. Olay yeri incelemesinde bilimsel ve teknik prosedürlere riayet edilmemesi, belirtilerin bozulmasına ve gelecekte yetkili makamlar huzurunda kabul edilemez olarak nitelendirilmesine sebep olabilir. Bu minvalde, çalışmada olay yeri incelemesinin aşamalarını da sistematik ve kronolojik olarak ele almak hedeflenmiştir.