İşletmelerin uyguladıkları stratejik insan kaynakları uygulamalarının başarısında uygulamaların işletmenin örgütsel stratejisi ya da rekabet stratejisi ile uyumu belirleyici olacaktır. Örgütsel stratejiyle uyumlu olmayan uygulamalar başarısız olacaktır.

Kitabın ilk bölümünde; stratejik insan kaynakları yönetimi tanımlanmış, personel yönetimi ve insan kaynakları yönetiminden farkları ortaya konmuş ve uluslararası literatürde stratejik insan kaynakları yönetimine ilişkin tartışmalar ele alınmıştır.

Kitabın ikinci bölümünde; stratejik insan kaynakları yönetimindeki başlıca yaklaşımlara yer verilmiştir. Buna göre ikinci bölümde insan sermayesi kuramı, kaynak yaklaşımı, evrensel yaklaşım, durumsal yaklaşım, davranışsal yaklaşım, kurumsal kuram, yapısal yaklaşım, sibernetik sistemler, temsil kuramı ve kurumsal işlem maliyeti kuramı incelenmiştir.

Kitabın üçüncü bölümünde; stratejik insan kaynakları yönetimi - örgütsel performans ilişkisine dair uluslar arası literatürün incelenmesine yer verilmiştir. Bu bölümde, uluslararası literatürden, farklı ülkelerde yazılmış 48 çalışmanın metodolojisi ve bulguları değerlendirilmiştir.

Dördüncü bölümde, stratejik insan kaynakları uygulamaları incelenmiştir. Bu uygulamalar; insan sermayesinin oluşturulması süreci, seçici işe alma, kapsamlı eğitim, çalışanların elde tutulmasına yönelik faaliyetler, örgüt içinden yükseltme faaliyeti ya da içsel kariyer fırsatları, katılımcı karar alma, insan kaynağını güçlendirme faaliyeti, takım çalışması, iş güvencesi, işletme kültürünün etkisi, performans değerleme, ücret sistemi, çalışan motivasyonu-teşvik edici ücret, performansın algılamaya dayalı ölçümü, işletme çevresi, kar paylaşımı, bilgi paylaşımı, çalışanların işletmeye ortak olması uygulaması, şikayet prosedürü ve sendikanın varlığıdır.